środa, 27 listopada 2013

Dajcie na mnie kija

Z tym swoim pisaniem to ja się ruszam jak refak w gliniastym błocie... 

Nie, nie chodzi o to, że nie mam o czym pisać, bo wszak (moje nagminnie nadużywane słowo - wiem!) słynę z konstrukcji elaboratów również o tzw. niczym. Konkretnych tematów do pisania zupełnie mi nie potrzeba. Czego mi więc potrzeba? 

Kija, cholera.

Owszem - "pozaczyniałam" ci ja postów jak ciasta na święta, ale odstawiwszy je do wyrośnięcia ze smutkiem stwierdzam, że marna to była robota, bo nic mi z nich nie wyrosło. Same opadłe gnioty na pół gwizdka. Potrzymam je trochę w roboczych dzieżach i w końcu wywalę psom. Albo lepiej świniom, bo świnie to wszystko zeżrą a psy bywają wybredne.

Mam jeszcze 15 minut do spędzenia w robocie... Utknęłam nad pewnym wnioskiem o wznowienie postępowania administracyjnego... Pisanie fachowe też mi cholera nie idzie. 

Naprawdę, dajcie tego kija, bo ani rusz!

Zamierzam spisać w punktach swój listopad, ale z moim obecnym zrywem to nie wiem czy ja nie spiszę się na straty... Kilka faktów z Listopada wartych jest zanotowania, więc chciałabym je zanotować ku pamięci. Nie od dziś bowiem wiadomo, że "mowa trawa, pismo grunt". Taką trawą jest także moja pamięć. Zawodna i niepewna istnienia. Bo przyjdzie sobie na przykład taka krówka czy kózka, trawkę pożre i po wszystkim. A pismo wiadomo - jak grunt - zostanie. 

5 minut. 

Za oknem ciemnica. 

Jak wyjdę to pojadę do Pepco po rękawiczki z palcami dla Maksia (Olek ma to i on chce, nie będzie przecież chodził w jednopalcowych jak... dzieciak).

Wskoczę też do księgarni po jakąś planszową grę - ileż można pozwalać dzieciom oglądać bajki... Tylko, kurka wodna, zaraz sama będę musiała z nimi grać. A mam tyyyle roboty w domu. Olać? Olać. Zagrać "se" z dziećmi i mieć wyj***ne na wszystko. O. Czy ja zawsze muszę żyć w świadomości, że mam tyyyle roboty w domu? 

2 minuty.

Reklamy w RMF-ce. Zbieram szanowną w dżinsy opiętą i ruszam w tę listopadową szarą otchłań. 

To bywajcie. 

No i nie zapominajcie o tym kiju!!!