środa, 5 lutego 2014

Stówka

Zauważyłam właśnie, że liczba moich obserwatorów dobiła setki. Niesamowite... Ze swoją częstotliwością pisania (zwłaszcza ostatnio) mogłabym bez wysiłku wygrać konkurs na Bloga Roku w kategorii płodność i niezawodność pisania inaczej, a tu proszę - 100 czytelników. Wiem, że ich wyświetlona ilość nie przekłada się na ilość czytających czy choćby wpadających sprawdzić na szybko "co słychać", no ALE! Jednak! Owa piękna seteczka nie dość, że ładnie wygląda to jeszcze zmusiła mnie, by po prawie miesiącu znów swój Żywotnik troszkę podlać. 

Dzieci drugi tydzień siedzą na wsi. Odwiedziłam je w miniony weekend. Mają się świetnie. Przy okazji narobiłam gołąbków, galarety i naleśników jak dla wojska. Dwa dni sterczenia w kuchni... Nic dziwnego, że kiedy jestem teraz w G. sama to jadę na suchym i rozmaitych gotowcach. Chociaż nie do końca. Dziś bowiem ugoszczę się stekiem kruchym wołowym - dobrze wysmażonym, bo o ile pożeram z chęcią surowe mięso w postaci tatara, o tyle mięsa niedosmażonego lub niedogotowanego nie lubię. 

Jutro natomiast, po niemal trzech miesiącach włóczęgi po Indiach i Europie wraca mój bradziaga. Ostatnie 2 tygodnie siedział w Amsterdamie i już, już miałam do niego lecieć na jakiś drobny weekendzik, kiedy koszt biletu (od 800 do 1200 zł) skutecznie położył na mnie łapę. Niby mogłabym szarpnąć się na taki wydatek, ale jednak wolę ciułać na Indie. Może w tym roku? Może... 

Kurcze, ledwo zaczęłam a już muszę kończyć, gdyż nadchodzi pora by oddalić się od monitora. 

Dziękuję Wam serdecznie za tą stówkę! Czuję się przez nią bardziej zobowiązana, ale jak znam siebie - zobowiązanie to niekoniecznie przełoży się na ilość i jakość moich postów. Taka jakaś niepodatna na zmiany jestem.

To idę. Ruszam do tego steka. I pościel może by tak na jutro zmienić, co? ;)

56 komentarzy:

  1. Odpowiedzi
    1. Dziękuję! Było dobre!

      Usuń
    2. Oho, widzę już 102 :) szalejesz!


      P.S. Bycie kurą domową, sukcesu czy nie, to pewien exclusive, fakt... żeby czuć się komfortowo i nie stresować się nie pracowaniem i nie zarabianiem... :)

      Usuń
  2. Toż to sama przyjemność znaleźć się w tej setce Amishko!

    Dobrej zabawy! :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kurcze, a ja gdzieś pogubiłam ścieżki do Ciebie... Musisz na nowo mi zapodać namiary!

      Usuń
    2. Wysłałam zaproszenie wczoraj! Mogę wysłać raz jeszcze, tylko proszę o adres :-)

      Usuń
    3. Zaczytana!a ja wysłałam maila i ciągle czekam!:))

      Usuń
  3. a nie pomyślałaś, że ta stówka nie stawia wymagań, tylko bierze cię taką, jaka jesteś?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ano jakoś tak nie pomyślałam Lucy, ale przy głębszej analizie sprawy - masz rację. I chyba to jest najmilsze w tym blogowaniu...

      Usuń
  4. No to stówki gratuluje:) a steka uwielbiam... krwistego;-) P jest mistrzem w robieniu steków:-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mówisz Stokrotko, że mistrzem? To ja się wpraszam, bo przyznam, że to danie bardzo mi pasuje. Mój wczorajszy stek też był niczego sobie a najlepszy jadłam chyba w Amsterdamie w argentyńskiej restauracji.

      Usuń
  5. Gratulujemy Stówy ;-) nareszcie się odezwałaś ;-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Odezwałam się u siebie Moniko, ale do Was (tzn. Ciebie i innych) wpadam częściej niż do siebie. Tylko nie zawsze zostawiam ślad. Oj, ja niedobra!

      Usuń
    2. Ale gafa! Wyszło na to że nie zajrzałam do wcześniejszych Twoich postów :-D poprawię się - słowo honoru! :-) ja to mam takie zrywy, że jak zacznę zaglądać na blogi to siedzę cały wieczór, a nieraz jest tak że kilka dni nie zaglądam

      Usuń
  6. Napisałabym, że nie ma za co, ale przecież mnie nie ma w tej stówce :P Sama więc widzisz, że pewnie jest już ze dwie stówki, więc mniej niż kolejnych pięciu nie wypada nie życzyć :)

    I coś w tym jest, że człowiek sam sobie to albo ucztę zgotuje, albo jedzie na gotowcach. Mam podobnie: w weekend u mamusi prawdziwy obiadek, potem w zależności od czasu pracy słoiczek albo gotowiec. Albo coś dobrego, ale szybkiego typu naleśniki z szynką i serem czy ciasto francuskie na słono - z fetą (ekhm;) i szpinakiem :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ano, ale na mur beton są w obserwujących osoby, które do mnie już nie zaglądają. Więc pewnie rachunek wychodzi równy ;). Przyznam, że nie ma to dla mnie wielkiego znaczenia, ale nie ukrywam też, że jak już człek pisze (czy pisuje - jak ja) i puszcza w sieć to miło jest jak inni czytają. Zresztą, blogi dla mnie to już nie tylko samo pisanie czy czytanie innych. To już zjawisko w moim życiu. I fantastyczni ludzie, których to zjawisko ze sobą do mojego żywota wnosi.

      Ano, jak dla mnie, gotowanie tylko dla siebie pozbawione jest "tego czegoś" (no, ale jak nie ma dla kogo to i sobie czasem trza ciepły obiadek - dla zdrowia). Ja chyba bardziej lubię karmić niż sama jeść. Stąd wkurza mnie, że moje dzieciaki to niejadki. Na szczęście w P. są same żarłoki i jak tylko tam pojadę i napichcę - wszystko znika. No i fanem mojej kuchni jest też mąż - tylko coś mi, dziad jeden, za często teraz wyjeżdża ;).

      Usuń
    2. Pewnie że miło, gdy inni zaglądają - sama pisuję, więc doskonale rozumiem :) W moim życiu to też zjawisko, a nawet - styl życia. Dzięki tej mojej "twórczości" - czy na blogu, czy wcześniej jeszcze w społeczności trendsetterek Maybelline, gdzie trafiłam za namową koleżanki, czy w końcu na portalu sportowym, do którego pisywałam, poznałam mnóstwo ciekawych ludzi, z których kilka poznałam osobiście, a na spotkanie z innymi wciąż z niecierpliwością liczę (i wiesz, o kim tu m.in. i przede wszystkim piszę!;).

      Właśnie! Siedząc sama w czterech ścianach z dość mocno izolującą się współlokatorką za ścianą, człowiekowi brakuje "tego czegoś" w gotowaniu. Przez 5 lat mieszkałam po różnych stancjach i akademikach i było jakoś inaczej. Czy dla siebie, czy nie tylko dla siebie - mniej lub bardziej się chciało i się robiło. Teraz, tylko dla siebie, i chce się, i człowiek w taki jakiś marazm popadł... Twoje niejadki przynajmniej z musu posiedzą przy stole, czasem (oby jak najczęściej!) trafi się mąż - ile ja bym dała za towarzystwo nie tylko przy obiedzie od czasu do czasu! (I rozmowy inne niż tylko o tym, co ludzie mówią "na mieście", co ją - moją współlokatorkę - wkurza albo co ją boli i do jakiego lekarza znów biegnie - no ile można!;)

      Usuń
  7. Ależ się cieszę,że napisałaś:)
    Gratuluję setki:):):):):)
    No i samych przyjemnych chwil w ramionach Ukochanego życzę!:):)
    Ściskam!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Moja droga, ja czasem tak mocno potrafię zasklepić się w swoim blogowym milczeniu, że aż strach... Owszem, w roboczych mam sporo napoczętych postów, ale nie mam głowy ni serca ich kończyć i tak zostają sobie jak zagryzione kanapki... W końcu spleśnieją i wywalę do kosza ;).

      Piszę mało, ale Was, jak już wspomniałam wyżej - czytam i nawet staram się w miarę komentować choć nie zawsze z pożądaną częstotliwością.

      Usuń
  8. kolejnej setki Ci zycze :)
    choc pewnie jest nas wiecej, ja tez czytam, zagladam a nie jestem w spisie powszechnym ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tym bardziej mi miło - jak ktoś w spisie nie jest a bywa. Dziękuję Lux!

      Usuń
  9. No to się lepiej odżywiasz niż ja, gdy byłam sama- bazowałam na gorącym kubku i...gorzkiej czekoladzie. I nie utyłam!- pomimo tej czekolady.
    Buziaczki dla Ciebie,;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Gorące kubki, Anabell, to ja "łomoczę" w robocie - może nie codziennie, ale zimową porą zdarzają się dość często... Gorzka czekolada zaś, chyba mniej tuczy niż inne słodycze a nawet zawiera jakieś wartościowe składniki, więc wcale tak źle nie wybrałaś ;).

      Odwzajemniam cmoki!

      Usuń
  10. Będe szczera i przyznam,ze jestem rozczarowana Twoją absencją,jednocześnie cieszy mnie każdy Twój wpis :)
    Od dzisiaj jesteś usprawiedliwiona...no bo z wojaży wraca druga połówka,ale nie myśl,że pozwolimy sobie na dłuższe mydlenie oczu!Ile można tą swieżą pościel wykorzystywać?Tydzień,dwa?Na więcej nie dostaniesz rozgrzeszenia!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O cię pieron Simero. Nie lubię rozczarowywać, a tu proszę! Biję się w piersi i jednak - po tych wszystkich komentarzach - obiecuję poprawę. Nieee, pościelą wykręcać się nie będę, bo ja jak piszę to przeważnie z miejsca innego niż dom ;).

      Usuń
  11. Ja też mogę się założyć, że stałych czytaczy jest znacznie więcej niż sto, Asiu!
    I kolejnej setki Ci życzę...
    I kolejnej...
    I kolejnej...
    bo kto jak kto, ale Ty na to zasługujesz w pełni! :)

    Tymczasem się przymykam i cichaczem się wycofuję, wszak bradziaga wraca :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mysko, myślisz, że więcej niż setka?

      I ja Was tak haniebnie zaniedbuję? Jestem @ ;) Do tego zielona ;).

      Hmmm... no, ale przynajmniej daję Wam czas na czytanie też innych! Powiem Ci szczerze, że ja mam już tyle ulubionych, że nie jestem w stanie wszystkiego czytać na bieżąco, komentować i jeszcze samej pisać. Tak się pięknie "urządziłam".

      No wraca, dziś po południu. Bradziaga jak bum cyk cyk ;).

      Usuń
  12. Miło Cię czytać :)) Gratuluję 100, to bardzo miłe uczucie! :)
    Ja mięsa surowego nie ruszę nawet w postaci tatara ;)) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No owszem, miłe!

      Ja do tatara przełamałam się na studiach, na imprezce u koleżanki. Wcześniej - olaboga, never! Nikogo nie namawiam, ale wielbiciele tatara wzajemnie się rozumieją ;).

      Usuń
  13. no nareszcie kobieto z północy :)
    fajna ta stówka... mi jeszcze 56 duszyczek brakuje ;)
    ale kto wie, może teraz inni dołączą :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Powinni dołączać tabunami, stadami, sforami, hordami i czym tam jeszcze!

      Mój Żywotnik wisi już w sieci niemal 5 lat, więc ta 100-ka oszałamiająca nie jest - w porównaniu do innych - ale jak wiemy, nie liczy się liczba a prawda ;).

      Usuń
    2. mondrze godosz dziołszko :)

      Usuń
  14. Ja nadal czekam na tego kuriera z gołąbkami:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiesz co Żółwinko, ja przypuszczam, że on je po drodze pożarł... ;). Ale nie bój żaby - gołąbki robić lubię, więc będzie powtórka nie raz, nie dwa. Tylko... wole byś wpadła na nie osobiście. Kurierom tu za bardzo nie ufam, ha ha ha.

      Usuń
  15. Gratuluję! Myślę, że jest nas tu duuuzo więcej. Tylko niektórzy (jak ja do niedawna) cichaczem :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Piszecie, że więcej... - jeśli tak jest - git! Jeśli nie - również. Akurat mnie o ilość nie chodzi, choć wiadomo - jest fajnie w szerokim gronie przyjaznych dusz. A Ty mujer, ujawniając się, podjęłaś słuszną decyzję ;). Cieszę się!

      Usuń
  16. Chyba jestescie szczesliwi, czego Wam bardzo zycze...cieszcze sie soba:))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję Aniu! Skłamię, jeśli powiem, że nie jesteśmy szczęśliwi.

      Usuń
  17. Jak jestem tylko z małą Natalką w domu, to wystarczy mi bułka na obiad. Ona ma swoja zupkę, ale ileż ona jej zje ;)) Ja za nią dokończę.
    Setki gratuluję, ale mnie zainteresowały te Indie, o co chodzi, to muszę się wgłębić w Twoje posty, bo ja tu zostanę i sie dopisze jak 101 ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zgadzam się Olu - czasem i bułka zrobi za obiad ;). Ale na dłuższą metę chyba tak się nie da. Ja bez gotowanego zbyt długo nie "pociągnę".

      No i - być 101 to jak otwierać kolejną furtkę ;). W takim razie ja Tobie też gratuluję, he he i miło mi, że czasem tu wpadniesz.

      Z Indiami w moim życiu sprawa jest niezwykle prosta. Szanowny Bradziaga jest Indusem we własnej osobie (acz już z polskim pobytem stałym i pewnie za jakiś czas obywatelstwem).

      Usuń
    2. A to już wszystko jasne! Indie, jak to pięknie brzmi, pewnie tak samo musi tam być ;)
      A z bułką, tak masz racje - wolę gotowane, i obiad obowiązko musze zjeść ;) To mój najlepszy posiłek w ciągu dnia ;)

      Usuń
  18. Droga Amisho.

    Uderz w stół, a nożyce się odezwą. Tymi nożycami jestem ja.
    Zaglądam REGULARNIE na Twoją stronę, ale jest na niej taki tłok - tyle komentarzy, że, uwaga! - Jest mi Ciebie żal, że musisz poświęcać wiele czasu na odpowiedzi, a obowiązków masz aż nadto. Czytałem, czytam i... będę czytał Twoje teksty, ponieważ odprężam się podczas ich czytania. Twój barwny język, łatwość wypowiedzi - to warsztat literacki, jakiego nie powstydziłby się żaden reportażysta. Gratuluję!

    Zapewniam Ciebie, że takich osób jak ja jest znacznie więcej.

    Pozdrawiam serdecznie Ciebie Kochana Istoto, Kreatorko. :)

    Twój stały czytelnik z Wałbrzycha.

    Edi

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Edku, sympatycznie odezwałaś się jako te nożyce, ha ha. Wiem, że mam w Tobie wiernego czytelnika i niezwykle mnie to cieszy! Nie tylko to, że jesteś tym czytelnikiem, ale też dlatego, że po prostu miałam okazję Cię poznać.

      Twoje pochlebne słowa zawsze mnie trochę onieśmielają, ale też, no nie ukrywam, zawsze wprawiają w dobry nastrój i dodają nieco pewności siebie. A tej nie miałam nigdy w nadmiarze i chyba mieć już nie będę. Na szczęście, z wiekiem przestaję nad tym ubolewać.

      Odpisywanie na komentarze jest częścią blogowania. Bywa równie twórcze i pożyteczne jak samo pisanie postów i czytanie wpisów innych osób. Nie zawsze udaje mi się odpisać na wszystkie i na czas, ale w dobrym tonie leży choćby odpowiedzieć na czyjeś dzień dobry. Z pozostawieniem komentarzy u innych bywa już różnie, ale przynajmniej raz na jakiś czas staram się odezwać. Gdybym chciała ciągle pisać, czytać i komentować - życia by mi nie stało ;).

      Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie!!! Mój stały Czytelniku z dalekiego Wałbrzycha :)

      Usuń
  19. Najważniejsze, że jesteś:) Częstotliwość nie ma znaczenia.Wszak i rzeczywistość trzeba ogarnąć;)
    Uściski:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jestem Misko, jestem. Jak nie u siebie to u Was. Sama zresztą wiesz, że po pewnym czasie blogosfera staje się tak jakby naszym światem równoległym. Ale rzeczywistość jednak wiedzie prym.

      Usuń
  20. W jednym z komentarzy napisałaś, że blogowanie to coś więcej niż posty i komentarze. I to prawda. Sama nie umiem się otrząsnąć z szoku i zrozumieć w pełni jak to się dzieje, że tyle różności z tego wynika. Gratuluję nie tylko stówki, ale i piątki :-) I potwierdzam - czyta się Ciebie super!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję, dziękuję... Tyle tu na mnie już słodyczy spadło, że zacznę rozdawać ;).

      Oj, dzieje się i wynika z tego blogowania znacznie więcej niż można by się spodziewać. I bardzo mi się to podoba!

      A jaką piątkę obok stówki masz na myśli???

      Usuń
    2. Ja chciałam rzucić blogowanie, bo... różne takie, ale gdy pomyślę, że już nie zajrzę do Znajomków (a przecież nie można poprzestać na zaglądaniu, bo palce świerzbią, aby coś skomentować), to moje postanowienia słabną i dochodzę do wniosku, że to ponad moje siły :-D Ludzie mają w sobie naprawdę niezwykłe przemyślenia i doświadczenia i gdyby nie blogosfera, nigdy bym tego wszystkiego nie zobaczyła.

      Już się wystraszyłam, że coś skonfabulowałam z tą piątką, ale nie, stoi jak wół, że blogujesz już od prawie pięciu lat!

      Usuń
  21. Odpowiedzi
    1. Avo, gracias! Widzę Cię tu pierwszy raz a zatem muszę pójść Twoim śladem ;)

      Usuń
  22. Widać ludzie lubią Cię czytać ;)
    Ja też, ale niestety ostatnio brak czasu spowodował wiele zaległości, również w pisaniu, ale z tego co czytam powinnas zrozumieć :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mono, wiem jak to jest. Wiem doskonale. Rozumiem i jednocześnie zawsze do Ciebie zaglądam jak coś nowego napiszesz :).

      Usuń
  23. No setka zobowiązuje więc pisz! Wyjścia nie masz :)

    OdpowiedzUsuń
  24. jest juz ponad setka czekamy na wpis :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O rany, Magbill, im więcej na liczniku tym mniej piszę... Jakiś paradoks!

      Usuń

Dobre słowo zawsze mile widziane :-).