wtorek, 20 lutego 2018

Torem i piłką ku wiośnie

Nie lubię tak długo nie pisać, bo potem nie wiem o czym ma być kolejny post! Choć... w gruncie rzeczy to ja nigdy nie wiem o czym ma być post, który właśnie przybieram się napisać. Ten typ tak ma. Pisze, a nie wie o czym. 

Słyszałam, że w końcu nadchodzi do nas zima. Że ma być ostry mróz. O śniegu nie mówiono. Czegokolwiek by jednak nie było, ja już w zimę tego sezonu nie wierzę. Nawet jeśli pomrozi przez kilka dni i nawet jeśli napada śniegu - ja już i tak czuję zbliżającą się wiosnę!

Wyszłam dziś rano do szkoły (zaprowadzić Maksia, nie że ja sama po nauki) i tak: ciepło (jak na luty) i bardzo słonecznie, a na drzewie przy sąsiednim budynku ptasie trele na całe miasto! I chyba właśnie te trele zasiały we mnie poczucie wiosny. Poczucie i zarazem pragnienie, by ta wiosna już ku nam podążała. Czym prędzej!

W związku z tą niebywałą aurą, zaprowadziwszy zerówkowicza na zajęcia, obrałam kurs na park. Z parku przeprawiłam się przez zasuszoną łączkę na piaszczystą drogę, z drogi przelazłam zaś przez rów na tereny przy-torowe. Słońce bawiło się niebem jak dziecko w piaskownicy i zarówno stary tor, jak i długaśny pociąg towarowy stojący bezczynnie na stacji, wyglądały w tym słońcu majestatycznie. Ba, nawet suche badyle i bezlistne krzaczki oraz drzewa wydawały się w jego blasku po prostu piękne. Zrobiłam kilka zdjęć telefonem i wróciłam do domu. Nie był to długi spacer, ale na początek dobry i taki. W sobotę 3 marca wybieram się z chłopakami na Wilczy Bieg i muszę mieć jako taką kondycję, co by ten niecały kilometr przebiec bez zadyszki i zawału ;-).

Chłopcy mają energię niespożytą, bo: są młodzi jak kwietniowe listki, kochają sport i trenują piłkę. Trenują na treningach, trenują na boiskach, trenują w domu. Zwłaszcza Aleksander. Pisałam to już sto razy i mówiłam razy tysiąc, ale nie zaszkodzi powtórzyć raz jeszcze: ten chłopak zamiast głowy ma piłkę, a zamiast serca... piłkę ;-). Obawiam się też, że jego wątroba, nerki, żołądek oraz wszelkie inne narządy to też piłki... Tak, Aleksander składa się z samych piłek. Syn piłka, po prostu. Maksymilian również gra i trenuje, ale ma też inne zainteresowania i z samych piłek już się nie składa. Olek zakomunikował jasno, że ma tylko TĘ jedną pasję i cała reszta życia to marny pył. Cień. Całe szczęście, że w szkole idzie mu bardzo dobrze, bo na etapie IV klasy SP odrzucić wszystko i poświęcić się tylko piłce, to trochę by było zbyt wiele (jak na moje, nie jego, oko).

A jak piłka, to i turnieje. I ja na te turnieje zwykle chadzam (bądź jeżdżę). I są emocje! I to wielkie! Na ostatnim turnieju Maksia, oglądałam każdy jego mecz (a grali 6) i przeżywałam je włącznie z gryzieniem paznokci i wstawaniem z krzesełka. Ba, raz jak wstałam spontanicznie z takiego krzesełka by wykrzyknąć GOOOOL! i chciałam  z powrotem na to krzesełko siąść, to ledwo nie huknęłam tyłkiem o podłogę, bo krzesełko  - takie jak w kinie - złożyło się błyskawicznie tuż po moim wyskoku! Aleksander też był na tym turnieju jako widz i przeżywał go chyba stokroć bardziej emocjonalnie, niż zawodnik Maks. Oglądał wszystko bardzo dokładnie, komentował, dawał trenerskie rady, buczał z rozpaczy, bądź piszczał z radości. Ale czegóż innego spodziewać się po synu-piłce... ;-).

A teraz pora na drugą kawę dnia. Kolejny post będzie chyba o Kevinie - czy kto chce, czy nie chce :-).




Poranne torowisko


Fotograf poranny



8 komentarzy:

  1. Poki co sezon jest zimowy, bo w koncu kalendarzowa wiosna zaczyna sie 21 marca, wiec czy to mroz czy snieg to nieistotne, wazne, ze nie wiosna tylko ciagle zima:)) Slicznie wygladasz:***

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zdecydowanie jeszcze "nie chcę" wiosny jako takiej, ale słońce i trele ptaków wzbudziły już tęsknotę do niej... Dzięki za dobre słowo co do mojego wyglądu. Czasem jak tylko wstanę, mam się w lustrze nawet dobrze, ale czasem... wolę poczekać do południa, by się sobie bliżej przyjrzeć ha ha ha ;-). Wiem jedno - grunt to dobry sen, a nie zawsze taki mam :-).

      Usuń
  2. Przepiękny fotograf poranny! I super chłopaki! Fajnie ze mają takie pasje.

    Ja dzisiaj na porannym spacerze z psem odetchnęłam głęboko i powiedziałam na głos w powietrzu czuć wiosnę. Pani przechodzącą obok popatrzyła na mnie z politowaniem i powiedziała. Jaką wiosnę? Psią kupę! Rzeczywiście ostatnio lekko przypruszylo śniegiem i teraz jak stopniało to powychodzili to i owo. Przepraszam za ten mało wiosenny klimat, ale tak mi się skojarzyło. Żeby nie było! Sprzątam po swoim psie. Zawsze i wszędzie. ;)))
    Oby do wiosny!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Eeeee, Pani Buko, nie straszne mi opowieści o psich kupach, bo mam w domu dwa koty i kuwetę... ;-). Z psami też jestem za pan brat. To fakt, na wiosnę jest po tych pieskach najwięcej niemiłych niespodzianek, ale znam bardziej odrażające śmieci - np butelki i puszki po piwie, których na swoim spacerze widziałam tak dużo.... :-(.

      No i fakt - teraz to już naprawdę - oby do wiosny, choć do tej kalendarzowej jeszcze miesiąc.

      Usuń
  3. Ja już nawet tak poczułam wiosnę, że umyłam kilka okien ( aby ją lepiej zobaczyć jak już przyjdzie:)))....
    Chociaż luty to dla mnie najbardziej depresyjny miesiąc ( bez koloru, zazwyczaj mroźny z widocznymi jak nigdy psimi kupami) to tez słyszę ( a moze mi się wydaje) te ptasie trele. I tym bardziej nienawidzę lutego im bardziej jestem zawiedziona, że wiosna jeszcze daleko...Nadchodzące mrozy tylko tą "lutową podłość" potwierdzają :)))

    ale zdjęcia piękne..

    Ariadna

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ariadno, na szczęście luty zaraz się kończy ;-). I jak dla mnie, bardziej nikczemny jest marzec! Bo niby już wiosenny, a jeszcze guzik prawda - potrafi być beznadziejnie zimny, albo mokry... Luty przynajmniej jest dość konsekwentny w swej naturze. No i - moi obaj synowie urodzili się w lutym - mam więc do niego swoisty respekt i czułość :-).

      Dziękuję za "piękne zdjęcia". To dla mnie wielki komplement!

      Usuń
  4. Witam bardzo serdecznie w ten mroźny i zimny dzień i fantastyczne zdjęcia bardzo mi się podobają sukcesów dla syna a ty wyglądasz mega promiennie pozdrawiam bardzo serdecznie i życzę przyjemnego dnia😊

    Gdybyś miała ochotę to serdecznie zapraszam Cię na bloga swojej Przyjaciółki , która również jak i Ty chwyta piękne obrazy w swój obiektyw i pisze posty płynące prosto z serca dla drugiego człowieka .

    ---> odnowionaja.blogspot.com

    Pozdrawiam bardzo serdecznie Sylwia :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Witam równie serdecznie i dziękuję za odwiedziny i miłe słowa! Dziś jest chyba najmroźniejszy dzień tej zimy, ale za to słoneczny i dodatkowo dla nas szczególny :-).

      Zajrzę na poleconego bloga na pewno! Pozdrawiam :-).

      Usuń

Dobre słowo zawsze mile widziane :-).