23.02.2015 = 4+7

23 luty 2008 i 23 luty 2011. Moje daty :-). 

Aleksander - sobota, godzina 21.05. Trzynaście dni po terminie.

Maksymilian - środa, godzina 12.10. W terminie. 

Moje zimorodki :-).

To dopiero dzisiaj, choć tort zjedzony już wczoraj :-).

Imprezka udana :-). W sumie 21 osób, w tym 9 dzieci i 2 nastolatki. Dziadek się nie pojawił. Wyekspediował ekipę z P., a sam został na włościach. Ponoć jednak nie omieszka przybyć do nas w innym terminie. Zapraszamy, a jakże.

Tort zamówiłam w pobliskiej cukierni. Wszyscy dookoła wiedzą, że do wyrobów cukierniczych mam 2 lewe ręce, toteż nie porwałam się z motyką na księżyc, a poszłam na łatwiznę. Pewnego dnia, zamierzam jednak podjąć wyzwanie i zrobić taki tort samodzielnie. A co, nie mogę? Mogę! Lewe łapy wywróci się na prawą stronę, rękawy zakasa i do dzieła!

W piątek wieczorem przybył do nas mój brat z Gdyni z córkami (Bratowa zaniemogła... :-(). W sobotę rano, Bet dowiozła Tomaszka. Toteż - dom tętnił dziećmi i słał się bałaganem. Niemniej, całą sobotę mogłam spokojnie spędzić w kuchni, gdyż nad domowym przedszkolem pieczę sprawnie przejął właśnie brat marynarz. Przy okazji - jako złota rączka - naprawił mi w domu to i owo, a wieczorem odebrał z dworca Em i jego walizki. 

Kurczak pieczony, kurczak w sosie curry z warzywami, klops wieprzowo-drobiowy z jajkiem, sałatka grecka, sałatka warstwowa z tuńczykiem, talerz swojskich wędlin, nieco ciasta i owoce. Ot i wszystko. Więcej nie byłam w stanie napitrasić biorąc pod uwagę, że ostatnie 2 tygodnie byłam sama.

Ciekawostką imprezy była Dadi - babcia indyjska, mama męża, moja teściowa. Uczestniczyła bowiem w imprezie będąc online. "Stała" na półce z książkami jak dama i oglądała nasze reality show za pośrednictwem Skype. W końcu mogła "na żywo" zobaczyć niemal całą moją rodzinę i vice versa, moja rodzina mogła zobaczyć ją. Dadu, czyli dziadek też się pojawił, pomachał i przywitał ze wszystkimi, ale nie był tak wytrwały jak Dadi, która "siedziała" z nami do końca. Była szczęśliwa i ciekawa każdego. Zadawała pytania, pokazała na iPadzie świat za swoim oknem w Kalkucie (na życzenie mojego szwagra), wszystkich obecnych do Kalkuty zaprosiła, śpiewała z nami Sto lat i w ogóle całkiem dobrze się bawiła :-). Dadi jest niezwykle nas ciekawa. Indie - egzotyka dla nas. Polska - egzotyka dla nich...

Chłopcy zgodnie podsumowali, że była to ich najlepsza imprezka w życiu :-). Goście też wydawali się być zadowoleni. Czegóż chcieć więcej?

Zdjęć nie mam. Zdążyłam jedynie w ostatniej chwili złapać w kadr kawałki tortu... Em co prawda operował aparatem cały czas, ale jedynie w celach filmowych. Fotograficznie, sprawę olał całkowicie - jak to zresztą robi ostatnio non stop. Tylko video. 

I tak to :-). 

Aha - chłopcy wybrali tort w postaci boiska piłkarskiego. Dość logicznie, nieprawdaż? Każdy na swojej połowie. Każdy miał swojego piłkarza i piłkę. Podczas ceremonii krojenia tortu okazało się jednak, że jeden z piłkarzy nie ma nosa, a drugi piłki... ;-). No cóż, niektórzy wręcz nie mogli się doczekać konsumpcji i zaglądali cichcem do kartonu raz po raz ;-). Tomaszek albo Maksi ;-). Cóż by to jednak była za nuda, gdyby piłkarz miał cały nos, a piłki były dwie... Najlepszy klimat i zabawę tworzą zawsze niespodzianki ;-).

To do "5 + 8" moi bohaterowie ;-).

Zdrówka i dziecięcej radości co dnia! 

LOVE!