Wiejska przebieżka

Foto wyzwanie zawalone. Nie dotarłam nawet do połowy. Zamierzam je nadrobić mimo wszystko - jednym postem. Ale nie wiem kiedy to nastąpi. Nic nie wiem. Bo przyszła wiosna i namieszała w mojej organizacji czasu.

Weekend na wsi. Dzieci szczęśliwe, bo można hulać po dworze do woli. Wczoraj Maksymalny tak się ułaził, że przyszedł do domu na chwiejnych nogach, wlazł pod kuchenną ławkę i zasnął na podłodze. O tak:

Bociany przeżyły. Twarde sztuki, kurde mol. Wywaliły jednak z gniazda 2 jajka. Jaja spadły na pole, nie stłukły się, więc mama przyniosła je do domu i mogłam je zobaczyć. Nie są wielkie. Chyba nawet gęsi znoszą większe. Nie znamy powodu takiego zachowania naszych boćków, ale to nie są ptaki w ciemię bite, więc skoro tak zrobiły to widać miały ważny powód. Może te jajka były "jałowe"? W każdym bądź razie - mamy nadzieję, że bocianie dzieci pojawią się tak czy siak.

A skoro już o ptakach - pawie sąsiadów znów zaczęły nocować na wielkim kasztanowcu. Ciekawe to osobniki. A to na czubku drzewa, a to na dachu obory lub domu a to na barierce od tarasu spotkać je można. A to po polu spacerkiem chodzą a to w naszym kurniku kurom jadło podżerają, a to w stodole na bałku pod dachem się relaksują... A jak "ryje" drą wieczorami - trukają i pufają, że o ho ho. A jaki lot sprytny mają jak je pies pogoni - a przyznam, że nasze psy często je do galopu zmuszają ;). Także - nie trzeba wcale do warszawskich Łazienek, by królewskiego ptaka zobaczyć. Wystarczy na Pastorczyk ;).

Generalnie zaś na wsi sezon prac polowych. Dzieje się. Wożenie obornika - czy jak kto woli prosto i po swojsku - gnoju - i orka. A za chwilę - siejba jarego zboża. Potem ziemniaków i kukurydzy. Osobiście, za jakiś czas będę musiała pomóc mamie zasiać ogród. Albo inaczej - tym razem mama pomoże mi, bo z jej sercem to lepiej niechby jedynie gdzieś na zagonie sobie siedziała i udzielała mi "instrukcji" a ja będę kopać, grabić i siać. No. I tak zapewne będzie.

Popracowałam sobie fizycznie w ten weekend. Pogoda sprzyja. Aż mnie nosi by coś robić. Cokolwiek, byle nie siedzieć w domu. Dopadł mnie wiosenny power, hej!

No. Tak tylko na chwilkę tu wpadłam, co by nie było, że Żywotnik a nieżywy ;).

Żywy, tylko mało żwawy - bo moja żwawość przeniesiona została właśnie na podwórko poza blogowe.

A Wy piszecie i piszecie. Wspaniale, ale nie nadążam za Wami, daję słowo. Wystarczy na chwilę odstać od blogosfery by po powrocie nie wyrabiać się na zakrętach. Ale to miłe. Jest co czytać. Gorzej z komentarzami... Ale przecież mi wybaczycie i zrozumiecie. 

A jako żem względnie zorganizowana, to pomimo małej wiosennej reorganizacji czasu - ze wszystkim się uwinę - z poletkiem gruntowym jako i blogowym.

Słonecznego poniedziałku życzę!