Pumpkin & others c.d.

Ja znowu o tej dyni... 

Bo to wcale nie prosta sprawa z nią jest. Z tej owej jednaj, co już z niej i zupy nagotowałam i curry dyniowo-kartoflane zrobiłam, został mi jeszcze pokaźny kawał. I nic nie robię tylko ryję w przepisach i szukam inspiracji. I mam już sporo, nie powiem, ale... To się tyczy tylko tej jednej dyni, którą sobie przywiozłam swego czasu do Grajewa. Jadąc na miniony weekend do Pastorczyka zastanawiałam się, jakie ja tam jeszcze jej poGŁOWIE zastanę. I co?

Ano.

Siostra oddała ponoć 3 giganty komuś-tam a w ogrodzie pozostało jeszcze 5 sztuk kubatury dużego wiadra. To te same, które pamiętam. Natomiast - narosło młodych... I one już też nabierają pokaźnej wagi. Są jeszcze żółte jak słońca, ale szybko dochodzą "do pory". Przemilczę fakt, że ciągle wyzierają spod liści maleńkie, żółte piłki...

Młode dyniaki wlazły w buraki...

Ja pierd..ę - skomentowałam stanąwszy na środku ogrodu i biorąc się poważnie pod boki. To nas Mamo urządziłaś ;). Załatwiłaś nas 1 pesteczką, po prostu ;-)))). Mistrzyni.

Przywiozłam jedną słuszną sztukę dla znajomej z pracy a co najmniej jedną (yyy, tak, jedną, bo ogromna!) będę przerabiać w Pastorczyku w zbliżający się weekend.

Niedługo zamiast głowy będę miała dynię i na Helloween mogę starszyć bez charakteryzacji.

No. To o dyni tyle. Na razie, rzecz jasna, bo temat jak widać szybko się rozrasta.

Aromat niezrównany

2 posty temu pisałam, że papryka urosła mi tylko w liście a owocu nic a nic. Ale cóż, jak widać wadę wzroku ma się nie od parady... Zielonych strąków bowiem jak psów. Na czerwono na pewno nie dojrzeją, ale te zielone są takie soczyste, chrupiące i aromatyczne, że biją na łep, na szyję te najczerwieńsze sklepowe. 

Aha, cukinia też jeszcze ciągle w akcji...

I czarnego bzu do licha. Tylko jego to chyba naturze pozostawimy... Ni czasu ni pomysłu. Ktoś chce?

Dziękuję za uwagę. Następnym razem tematy kuchenno-ogrodowe pominę milczeniem, bo się tu zaczynam blogowo profilować w tym kierunku a ja wszak... nie-ten-tego-tamtego.

PS. Tak jeszcze tylko na maluuuutkim marginesiku napomknę, że wczoraj zrobiłam hummus (taka pasta z cieciorki, pasty sezamowej, oliwy z oliwek, czosnku i przypraw) - nie pierwszy raz, ale bardzo dawno nie robiłam. Poza tym, że chlapło mi się za dużo soku z cytryny i przesadziłam z czosnkiem (ku radości M. - czosnkożercy!) - wyszedł mi ten hummusik całkiem niekiepski. 

Dobra, spadam bo znów zostanę posądzona o to, że ludziom smaka robię a oni akurat by zjedli a nie mogą - bo w pracy, bo w szkole, bo w autobusie, bo na ulicy, bo - wszędzie - tylko nie w kuchni.