Holly Holi i Kobiety

Dzisiaj - 8-ego marca - w Indiach - i tak bardzo kolorowych na co dzień - kolory wzmagają swoją siłę!

Hindusi celebrują bowiem jedno ze swoich świąt, które poza Diwali jestem w stanie zapamiętać i skojarzyć z jego barwną i radosną wymową. O ile bowiem Diwali płonie kolorami w sposób dosłowny, gdyż mieni się lampkami, świeczkami i fajerwerkami – o tyle Holi – bo o nim mowa – raczej... rozsypuje się dookoła w barwny proch. 

Święto nie przypada na dzień 8 marca każdego roku, gdyż nie jest to święto stałe. Nie wiem jakie słońca czy też księżyce wyznaczają mu datę każdego roku, ale zawsze przypada ono na koniec zimy/początek wiosny. W tym roku jest to właśnie 8 marca, który nam tutaj w Polsce kojarzy się również całkiem wiosennie aczkolwiek z zupełnie innego powodu.

Holi, nazywane też Świętem bądź Festiwalem Kolorów (analogicznie jak Diwali nazywane jest Świętem czy też Festiwalem Światła) – ma nieco inny wymiar zależnie od wyznawanego przez wiernych odłamu hinduizmu (a tych jest naprawdę dużo) oraz regionu Indii. Ale dla mnie – laika stojącego jedynie na uboczu tego święta i obserwującego je jedynie zewnętrznie bez wgłębiania się w jego znaczenie duchowe, religijne i tradycyjne – jest ono po prostu radosnym wydarzeniem, które podobnie jak Diwali życzyłabym sobie przeżyć „na własnej skórze” w samych Indiach.

Holi to najogólniej mówiąc święto radości i wiosny – a zatem coś, czego pod koniec zimy potrzeba chyba wszystkim duszom „udręczonym zimą”. Zima indyjska polskiej nierówna, stąd jak dla mnie – sama świadomość, że w kraju „za 7 górami i 7 rzekami”, z którego pochodzi mój mężu celebruje się takie wesołe, kolorowe święto – jest jakaś taka... pocieszająca. 

Czym Holi przejawia się zewnętrznie? Tym, że ludzie nie żałują sobie barw. Sypią na siebie nawzajem proszki w tęczowych kolorach a na dokładkę polewają się wodą. Efekty widziałam jedynie na fotkach i filmikach, ale już sobie wyobrażam własną dziecięcą radość, kiedy osobiście tonę w bajecznych barwach, a przy boku widzę równie bajecznego M. upierzonego jak rajska papuga i nasze synalki kolorowe jak rybki z koralowych raf... 

Miło pomarzyć, prawda? Ale w naszej obecnej, polskiej scenerii - ciągle jeszcze  monotonnie biało-buro-szarej - takie marzenia są wręcz na wagę złota (jak nie na wagę wazonu z kolorowym proszkiem...).

Ale - żeby nie było znów tak ponuro, u nas mamy dziś Dzień Kobiet. Nie dostałam wprawdzie goździka ni tulipana, ale za to mój chłopak sprzed 17 lat (tak, tak) przysłał mi życzenia sms-em, a kolega z działu obdarzył mnie czekoladowym cukierkiem. Mąż – po tym jak przypomniałam mu na czacie, że dziś poza Holi to również TAKI właśnie kobiecy dzień – wirtualnie pobił się żałośnie w piersi i zapytał czego sobie w tym dniu życzę. Odpisałam: „YOU”;-), bo wiem, że M. lubi wyzwania. Ale, że tego wyzwania nie spełni, bo jest obecnie zbyt daleko – poprawiłam się w swoim niedoścignionym dziś życzeniu i przerobiłam je na takie: jak wrócisz z Północy to zrobisz mi na rękach wzorek henną (zainspirował mnie ślubny post mojej drogiej koleżanki Lusin zamieszczony tutaj). Pamiętałam bowiem, że M. obiecał mi kiedyś taką „ręczną robótkę”. Nie wiedziałam wtedy, czy mówi prawdę czy stroi sobie ze mnie żarty, więc dzisiaj zweryfikowałam jego słowa. Okazało się, że nie łgał i bez słowa zgodził się spełnić moje wzorzyste żądanie. Henny mamy dostatek, bo z przedostatniej podróży do Indii M. przywiózł jej kilka torebek, a ja zużyłam jej tylko cząstkę nakładając na włosy. Reszta spoczywa w pokoju a raczej w łaziennej szafce i czeka na swoją okazję. 

No więc – okazję jej wynalazłam i za jakiś czas – napiszę Wam, czy mój mąż należycie wywiązał się z obietnicy złożonej żonie w Dzień Kobiet i święto Holi zarazem. I dodam jeszcze - że oba te święta pięknie się dziś splatają - zwłaszcza w odniesieniu do kobiet indyjskich - zawsze tak przepięknie barwnie ubranych. Jeśli mogę sobie pozwolić (a myślę, że mogę) to zareklamuję w tym momencie blog mieszkającej w Indiach Asiay'i, która w dzisiejszym wpisie zamieszcza śliczne fotki indyjskich kobitek - o tutaj. Mój M. w swoich zasobach też ma wiele zdjęć, ale odszukanie ich podczas jego nieobecność graniczy dla mnie z cudem, więc - poddaję się.

***

Za oknem – w odróżnieniu do chmurnego i smutnego dnia wczorajszego – dzisiaj piękne słońce. Nie wiem tylko, czemu w taki dzień – i świąteczny i słoneczny - ubrałam się dzisiaj wyjątkowo na szaro... 

Na koniec jednak barwnie – Happy Holi! Bawcie się w kolory! A na Dzień Kobiet – wielu barwnych podniet! (typu różnego, nie tylko... oczywistego ;-)).