Trochę o buksach i innych mast hevach ;-)

W końcu mamy jesień i w końcu jak co jesień znowu naszły mnie książki.

Kilka dni temu zaczęłam czytać Jasmine Bharati Mukherjee. Po przerobieniu kilku stron odłożyłam ją jednak na półkę i jakoś nie mam ochoty do niej wracać choć nie twierdzę, że nie przeczytam jej w ogóle. Natomiast wczoraj wieczorem zabrałam się za książkę, do której mam wielką ochotę wrócić czym prędzej. Jeśli Tysiąc wspaniałych słońc Khaleda Hosseiniego jeszcze nie trafiło na Wasze prywatne półki i listy czytelnicze – zróbcie dla niej miejsce koniecznie. W kolejce na moje oczy, serce i umysł czeka potem jeszcze Chłopiec z latawcem tego samego autora, Język Baklawy Diany Abu-Jaber, Tygrysie Wzgórza Sarity Mandanny, Czas postu, czas uczty Anity Desai, Czerwony dywan Lavanyi Sankaran... No i druga połowa II części biografii Gandhiego... Hmmm, czy coś jeszcze? Zapewne – ale to są książki oczekujące na moim regale w pierwszym rzędzie więc pora zrobić im przyjemność i je przeczytać. Em kupił mi też ostatnio książkę Sekret Rhondy Byrne. Twierdzi, że muszę ją przeczytać, bo jest inna i intrygująca. Nie zaglądałam jeszcze między jej okładki, ale pobieżnie przejrzałam informacje na jej temat w internecie i widzę, że mam do czynienia z książką, która uzdrowi moje życie. Noooo, proszę Państwa! Nic tylko czytać w te pędy i czekać na cud! Normalnie strach się bać! Ale ja się nie boję – jak przeczytam – opowiem ze szczegółami czym szczęśliwsza i bardziej spełniona czym nabita w butelkę ;-). A może ktoś już czytał? A może film widział? Bo Em zakupił również i film, ale jeszcze się na niego nie nastroiłam odpowiednio ;-). 

Zgadzam się - moje lektury są... tak jakby trochę z jednej beczki? Ale tak się zaopatrzyłam, takie mam po trochu gusta, takie tematy mniej lub więcej mnie interesują... Em pochodzący z egzotycznego kraju nigdy nie miał z tym wiele wspólnego, bo jeszcze przed nim lubiłam takie właśnie książkowe klimaty. No, może teraz bardziej schylam się ku Indiom jako takim, ale to chyba oczywiste, prawda?

Poszukuję jednocześnie dobrej polskiej literatury współczesnej. Dostałam dziś na blogowego maila niby reklamę, niby zaproszenie do zapoznania się z książką... Dostaję takie "oferty" co prawda bardzo rzadko i zwykle jestem wobec nich ostrożna, ale tym razem kliknęłam w podany link i jestem ciekawa podsuniętej mi przed nos książki - Małgorzata Maria Borochowska Złamane pióro. Poczytałam trochę opinii, wysłałam krótkiego maila do osoby, która mi wiadomość z propozycją przysłała, że dziękuję i mam książkę na uwadze. Sama autorka odpisała, że to raczej ona mi dziękuje za zainteresowanie. Więc co? Kupujemy? Myślę, że tak, aczkolwiek budżet na książki na jakiś czas mam chyba zamknięty...

Poza książkami co mnie jeszcze ostatnio naszło? Ano naszły mnie... charmsy. Zobligowana więc jestem kupić sobie odpowiednią bransoletkę i potem będę się obligować do kupna wyżej wymienionych. Czyli tych charmsów. Talizmanów, uroczników czy jak by tego słowa człowiek nie przetłumaczył był sobie. Bardzo lubię bransoletki i kilka sztuk rozmaitych posiadam. Żadna nie jest jednak ową charmsówą ani też nie mam pośród wielości ozdób żadnego charmsa ni charmsika. No niedopuszczalne! Oglądałam ostatnio biżuterię na różnych stronach www (szukałam dla kogoś prezentu – a nie, że mi błyskotek w domu mało) i gdziekolwiek po jakiej stronie się nie ruszyłam to te charmsy na mnie łypały. Wielość, mnogość i różnorodność ich! Poza kwiatkiem, serduszkiem, gwiazdką, łezką bądź innym bardzo tradycyjnym dla biżuterii wzorkiem - człek wśród nich znajdzie też - i żyletkę i bucik niemowlaka i świński ryjek i koło od roweru i papryczkę chilli i konewkę do podlewania i laptopa i kocią stópkę i.... no tyle tego, że można się pogubić! Podoba mi się to! Aż czuję powołanie, by samej wymyślać i projektować takie cudeńka! Żadna kolia z brylantami nie wygra teraz (zresztą nigdy u mnie z niczym nie wygrywała ;-)) u mnie z bransoletką, na której dynda zadziorny świński ryj trącający z brzękiem sympatyczną krowią mordę. Od dzisiaj zatem już wiecie jakie prezenty przyjmuję na nadchodzące urodziny, potem Gwiazdkę, Nowy Rok, Walentynki, Wielkanoc, Imieniny, Dzień Mleczarza, Matki, Córki, Ciotki, Siostry, Blogerki.... Ułatwiłam zadanie, prawda? A czy są tu może osobniki pogrążone już w charmsowym nałogu? Klubik? Kółko adoracji?

Jest jeszcze jeden must have, który mnie nachodzi i jestem w tym must bardzo zgodna z moim Em. Nachodzi nas mianowicie pewne zawalisko do kuchni. Zawalisko, które ograniczy nam trochę przestrzeń na kuchennych szafkach (stąd zawalisko), ale będzie nam parzyło dobrą kawę. Rozpuszczalnych nie pijamy a fusiasta już nam się znudziła. Co prawda ja kawy piję niewiele i odbywa się to głównie w pracy, ale Em pracujący w domu żłopie jej sporo. I to on napalił się na ekspres do kawy. O ile jestem bardzo przeciwna temu, by kupił sobie stacjonarny rower do treningów (mamy na tym polu wojenkę) - o tyle coffe machine ma u mnie zielone światło. Szkopuł w tym, że o ekspresach do kawy wiem tyle co kwoka o wychowaniu. Pomożecie? Macie jakieś sprawdzone modele, marki? To podpowiadajcie proszę :). Za dobre rady stawiam... kawę :-).  

O wiele więcej rzeczy mamy z Em na liście pożądanych - bądź co najmniej chcianych (no i wypełzają z nas materialistyczne żmije, co?), ale kto by na to wszystko mamony nastarczył...

Dobra, wezmę się trochę za robotę, bo jeszcze na pospolite rachunki nie nastarczę, nie to, że na luksusy, ekspresy i inne ekscesy ;-).