Summer's Jo

Dzisiaj nie będzie elaboratu. Ani typowego dla mnie posta wspominkowego.

 

Dzisiaj krótko, zwięźle, letnio i słonecznie.

 

Odnotuję jedynie kilka faktów a między innymi ten, że mój starszy syn już od pierwszego dnia wakacji przebywa na Pastorczyku a Pastorczyk jako taki - obfituje teraz w ludzi jak dorodna czereśnia. I chwalebny to stan niezwykle, gdyż pustkę po NIEJ o wiele łatwiej znosi się w stadzie. W stadzie zaś wilki stare, młode oraz bardzo młode. Wilkowisko jak ta lala, więc i wycia też nie brak... ;-).

Ogórki obrodziły mi zgodnie ze swym corocznym zwyczajem a zatem mam z nimi kupę roboty i nawet dziś po pracy śmigam do P., żeby się z nimi nieco uporać. Co weekend to zdecydowanie za rzadko. Zawsze pomagałam mamie przy tych ogórach, ale w tym roku wszystkie siedzą już tylko i wyłącznie na moim karku. Dodam też, że konsumuję je w ilościach graniczących z chorobą... Surowe, małosolne, kiszone, w mizerii i innych sałatkach. Do tego beczkami popijam wodę co w pomieszaniu z tymi ogórkami sprawia, że ledwo się taczam i wyglądam jakbym była w trzeciej ciąży. A nie jestem. Mąż co prawda był na kilka dni - owszem - ale to nie on, to właśnie te ogóry mnie dociążają...

 

Mama utknęła wiosną w naszym ogrodzie - z ciekawości bardziej niż potrzeby czy tradycji - 1 nasionko dyni, którą brat przywiózł dzieciakom na ubiegłoroczny Halloween.  Nie przypominam sobie dyni w naszym ogrodzie i ani Mama ani ja nie spodziewałyśmy się, że to jedyne nasionko narobi takiego zamętu w naszym ogrodzie... Że w ogóle coś z tego wyrośnie... A wyrosło, proszę Państwa. Wyrosło bydlę! Zawaliło pół ogrodu i pół rządka ogórów (to akurat mała strata bo zawsze ich w nadmiarze). Pokazały się już pierwsze owoce i obecnie są wielkości grejfruta. I... jest ich... dużo! I co ja z tym porobię? Wszak na rodzinę wystarczy jedna czy dwie dorodne dyńki a tu pojawiają się coraz to nowe i końca nie widać! Oj Mamo - ale miałaś rękę! Szkoda, że nie możesz tego zobaczyć, ech! A może widzisz? Tak, na pewno widzisz i mówisz tak jak ja "O Matko Boska!!!". No cóż, może trzeba będzie ruszyć z tym towarem na rynek? A jak nie - u nas na wsi zawsze znajdują się amatorzy wszelkich "zrzutów", nadmiarów i innych odpadów żywnościowych. Nazywają się świnie. No.

Miałam wiele nie pisać... I nie napiszę, bo lada chwila wybywam z dusznego biura i jadę - do owych dyń, ogórów i innych im podobnych bądź niekoniecznie...

Uwielbiam pełnię lata - dojrzewające zboża, kwitnące chwasty, kwiaty i wysokie trawy... Młodzieńkie warzywa z własnego zagonu, zioła i owoce... Uwielbiam jak cykają świerszcze a bociany uczą swoje małe latać... 

 

Kiedy jest lato - ja też nim jestem... Na przykład w taki sposób :-). Summer's Jo.