Jesień nad jeziorem

Sobota TAKŻE u nas była piękna i fotograficzna. Ciepła, słoneczna, miła dla ciała i ducha. Po tym, jak ogarnęłam mieszkanie, wszelkie pranie wywiesiłam na balkon, spakowałam masę dziadostwa i nakazałam Em wynieść je do piwnicy, odetchnęłam z ulgą. Przywrócenie względnego porządku w naszych czterech kątach zawsze działa na mnie kojąco. Nawet jeśli status mieszkania pod nazwą "sprzątnięte" ZWYKLE NIE trwa długo. 

Około godziny 15-stej wyszliśmy na dwór, wsiedliśmy w samochód i pojechaliśmy do najczęściej odwiedzanego przez nas sąsiedniego miasta. Połazić po deptaku nad brzegiem jeziora, pooddychać świeżym wozduchem, popatrzeć na spokojną wodę, nacieszyć oczy jesiennymi barwami, które tego dnia dzięki słońcu i czystemu niebu prezentowały się oszałamiająco. Dzieciaki biegały ze śmiechem po deptaku, trawnikach, skwerkach, molo, mostkach i pomostach a my z Em emanując błogim spokojem patrzyliśmy z radością na radość naszych dzieci, upajaliśmy się esencją tego wspaniałego popołudnia i robiliśmy zdjęcia. On aparatem, ja smartnym fonem. Z uwagi na to, że słońce było już niżej niż wyżej a po godzinie naszego spacerowania poczęło zwijać swe promienie i w niezwykle malowniczy sposób niknąć po drugiej stronie jeziora - miałam niebywałą okazję zatrzymać jego zachód na obrazach. Nie mogłam oprzeć się urokowi chwili i nim się spostrzegłam nacykałam blisko 150 zdjęć, przy czym zachód fascynował mnie najbardziej i fotografowałam go aż do momentu kiedy słońce pokazało mi figę z makiem i zupełnie zniknęło gdzieś za cyplem ze starym zamkiem. Oczywiście przetrzebiłam potem uważnie wszystkie fotografie, ale jednak blisko 100 i tak zostawiłam... Em zrobił mniej więcej drugie tyle co ja, więc suma sumarum wyprawa była obfita tak w pozytywne wrażenia jak i zdjęcia.

Co dziwne - moje zdjęcia robione telefonem wyglądają dobrze jedynie na tym telefonie właśnie. Wyraźne i kolorowe. Na laptopie w pracy są jakby mniej ostre i mniej barwne. Na laptopie w domu też jakieś przygaszone. Zdjęcia robione prze Em wspaniale prezentowały się na jego Mac-ku i na naszym telewizorze - na moich laptopach znowu gorzej. Em twierdzi, że to wina słabej jakości ekranów moich laptopów - więc nie ma nad czym rozpaczać. Więc nie rozpaczam. Wstawiam kilkanaście zdjęć (większość moich, kilka Em), które osobiście najbardziej mi się podobają. Nie są niestety w żaden sposób podrasowane, bo nie mam na rasowanie czasu ni narzędzi ku temu. W kolejnej odsłonie opublikuję zdjęcia bardziej osobowe a osobowości nadawać im będą nasze rozbrykane chłopaczątka.

***

Cip cip rybeńki (fot. Em)

Przyjaciele (fot. Em)

Spacerkiem na małe molo (fot. Amisha)

Dom, który zawsze nas urzeka (fot. Em)

Uroczy mostek na rzece Ełk wpadającej do jeziora Ełk w mieście Ełk (fot. Em)

One są szczęśliwe, że mieszkają... pod mostem (fot. Amisha)

Listków moc (fot. Amisha)

Jesienne siostry (fot. Amisha)

 KRÓLOWIE DEPTAKU
(fot. Amisha)

Nadjeziorny deptak ełcki jest nieźle obstawiony, proszę Państwa. I to nie byle kim, bo strzeże go cała plejada królów polskich. Wyrzeźbionych z drewna, jak na posągi przystało - posągowo dostojnych i być może w przewadze średnio urodziwych, ale dumnych i przewyższających "poddanych" o nie! nie o jedną! - o wiele głów. Każdy król posiada tabliczkę z bardzo krótkim opisem swojego panowania. Królewska aleja?

Kazio IV Jagiellończyk urodą nie grzeszy...

Władzio Warneńczyk zaś - młodziutki i dość urodziwy, prawda?

Nie wiem co to za król, ale ma to "coś" królewskie w sobie

MOJE  ZACHODZĄCE SŁOŃCE

CIĄG DALSZY NASTĄPI :)