Zwyczaje motyla

Motyl rozmachał się swymi skrzydłami, że ho ho. Najbardziej aktywny jest tak od rana do południa. Oj, wierci mi dziurę w brzuchu, wierci... Kiedy tylko dotrę do pracy i usadowię się na swoim obrotowym krześle - motyl rozpoczyna harce. Stuka, puka, przemieszcza się, przesuwa i wije koziołki. Bardzo podobne odczucia miałam nosząc Aleksandra. Też wykazywał aktywność w tych samych porach dnia. Czyżby to coś oznaczało, czy to tylko taki zbieg okoliczności?

Rano zjedliśmy drożdżówkę z serem popiwszy ją niezbyt mocną kawą. Poranna kawa jest rytuałem i pijam ją raczej bez wyrzutów sumienia. Jedna dziennie i niezbyt mocna - jeszcze nikomu nie zaszkodziła. Tym zaś, których ciśnienie waha się zawsze na niskich pułapach - jest nawet wskazana. A ja jestem niskociśnieniowcem właśnie.

Około 11 zjedliśmy zaś dość dużą ilość sałatki ze śledziem, przegryzawszy ją szczerym jak złoto chlebem (słowo "szczery" oznacza w naszym żargonie również tyle co "sam" - np. szczerej cebuli się najadłem, ta zupa to szczera sól!). Miałam w domu marynowanego płata, pokroiłam w kostkę, dodałam to, co akurat zalegało mi w lodówce - kawałek kiszonego ogórka, kawałek pora i pół niedojedzonego przez Olka banana. Do tego nieco majonezu, pieprzu i gotowe. Sałatki mają to do siebie, że przyjmą wszystko ;-). Na tę typowo polską, warzywną, mamy nawet określenie "bałagan" ;-).

Teraz jeszcze chapnę sobie brzoskwinię na deser i oby do 15-stej. Potem wypadam z biurowca, wsiadam w samochód, jadę po Olka i z miejsca ruszamy na Pastorczyk. Spakowałam nas już rano, więc nie mam potrzeby zajeżdżać do mieszkania. Pogoda piękna, mama dzwoniła z zapytaniem, czy Oluś przyjedzie - a zatem jedziemy. Nie ma sensu siedzieć w bloku. Jeszcze się tu nasiedzimy jak zacznę remont i spadnie mi na garb latanina i sprzątanina. A potem przyjdzie zima, będę gruba i wtedy z ochotą posiedzę w zaciszu swojego kochanego mieszkania. Bo jakie ono jest to jest, ale ogólnie bardzo je lubię i super się w nim czuję.

Małe znów się kokosi... Chyba mu nieco ciasno. Dżinsy zaczynają przeszkadzać już nam obojgu. Do tego nie służy nam zbyt długie siedzenie. Kolejne kopy i boksy przyjęłam jako zachętę do wstawania z miejsca i przejścia się choćby kilka kroków. Trza by pomyśleć o jakichś getrach czy ciążowych spodniach. Mam jedne po Olku ale one były na mnie zawsze za wielkie, nawet już w 9 miesiącu ciąży, więc tym bardziej nie ustroję się w nie teraz! Takie dżinsy z wszytym u góry elastycznym pasem. I tradycyjnie za długie... Kupować jednak jakieś nowe łachy na kilka miesięcy? Hmmm, nie uśmiecha mi się to, a jakoś znikąd nie spodziewam się tzw. zrzutów  lub darowizn ;-).  Może wygrzebię coś w jakimś lumpie? Damy radę!