Po jarsku i tęskno do wiosny

Znowu muszę wymyślić coś jarskiego na obiad. Mam jeszcze sporo kartofelków z Pastorczyku i jakiegoś lekko zdechłego pora. Chyba więc zrobię zapiekankę...

Jarskie gotowanie w zimie wcale nie jest ani takie łatwe ani tanie. No, ale cóż... Jarski mąż zobowiązuje. Zresztą już wspomniałam, że jarskie jedzenie to i dla mnie rzecz fantastyczna, aczkolwiek nadal nie potrafię obstać się tylko przy nim. 

Całkiem niedługo już marzec, a więc jeszcze trochę i tzw. przednówek - stare się kończy a o nowym jeszcze nawet nie ma co śnić (to tak w nawiązaniu do warzyw). Zresztą patrząc na aurę - dziś rano było co najmniej -19 C - trzeba uzbroić się w anielską cierpliwość oczekując na młodą sałatę czy rzodkiewki. Żeby jednak przybliżyć sobie wiosenkę - jakiś czas temu zasadziłam w doniczce kilka cebulek dymek. Szczypiorki już wyrastają :-). W innej doniczce posiałam koperek. Powschodził, owszem, ale na razie jest tak delikatny i kruchy, że mocno obawiam się o jego dorosłą postać. Możliwe, że jest za zimno i maciupkie roślinki zanim staną się gęstym koperkowym buszem - umrą jako niedorozwinięte błagocinki. Trzeba chyba będzie poczekać z tymi zasiewami na znacznie cieplejszą aurę. Szczypior - jako ostry facet - być może się utrzyma, bo zaczyna już cieszyć moje oczy swoimi zielonymi różkami. 

Moje szczypiorki

Uwielbiam wszelaką zieleninę. W sezonie napycham się nią jak baran siarką. Jeśli jestem w Pastorczyku - każdy mój posiłek oprawiony jest garścią wszelkiego zjadliwego zieliska dostępnego w naszym ogrodzie - szczypior, koper, natka pietruszki, selera i maggi, cząber... Do każdej zupy, sałatki, na ziemniaki, do zsiadłego mleka, na kanapki... Garść dobrodziejstwa. I chyba tylko ja jestem w naszym wiejskim domu taka ziołolubna. Reszta podchodzi do procederu z rezerwą i czasami jedynie sobie coś tam "poprószy" moją siekaninką.

Moja kuchnia w Grajewie, jako że ogrodu tu nie posiadam, obfituje we wszelkie możliwe, dostępne w sklepach (bądź niedostępne u nas ale przywiezione z Indii) zioła i przyprawki w słoiczkach i paczuszkach. Nie obawiam się dodawać ich zawartości do niemal wszystkiego co przyrządzam. Staram się też suszyć i mrozić zielonkę z Pastorczyka, ale nie zawsze o tym pamiętam. No i, jak wspomniałam, czasem robię sobie tutaj własne zasiewy doniczkowe, bądź dajmy na to kupuję gotowe ziółka w doniczkach.

Zielono w marzeniach... Oj, tęskno za wiosną. Bardzo tęskno.

Zapiekanka zrobiona. Czasem korzystam z przepisów, a czasem, a raczej najczęściej, robię żarełko na tzw. czuja.

Duża szklana "blacha" żaroodporna lekko wysmarowana masełkiem. Na dno pokrojone w plasterki podgotowane ziemniaki. Posypane przyprawami (różnistymi, ale nie za wiele). Na ziemniaki warstewka podgotowanych pozostałych warzyw (mieszanka warzywna z mrożonki i wspomniany nadzdechły por). Na to warstewka żółtego sera misternie startego przez Olka. I też przyprawki. Na to - hmmm, woreczek pozostałej po wczorajszym obiadku kaszy jęczmiennej zmieszanej z odrobinką sera. Na to - ponownie warstewka warzyw a na top - reszta kartoflanych plasterków. Wsio zalane sosem - 2 rozbełtane surowe jajka (Mohi musi to przeżyć, sorry mężu) z odrobiną mleka (nie miałam słodkiej śmietanki), resztką żółtego sera i oczywiście ziółkami.

Huzia do piekarnika na jakieś 30 minut i gotowe.

Niezłe. Trzyma się w całości dość względnie i jest delikatne w smaku, co dla nas obojga (mnie i Mohika) oznacza, że zdecydowanie należy to spożywać z dodatkiem jakiegoś pikantnego, wyrazistego w smaku sosu. Takie zaś zwykle u nas w lodówce stacjonują. 

A zatem - smacznego :-) !