Kopacz czy Koparka?

Jutro lecę na usg. I choć mniejsza o to, to jednak już jestem bardzo ciekawa KIM jest to bezczelne stworzenie, które nie siedzi cicho jak trusia przykładem swej zwykle spokojnej i opanowanej matki, a dokazuje od zaranka do wieczorka. Kopie, że aż strach. Przemieszcza się, boksuje, rozciąga i robi to wszystko często, gęsto i naprawdę intensywnie. Czasem mam wrażenie, że w ogóle nie zasypia, ani się nie męczy. Jakiś super hiper aktywista. Oczywiście najbardziej odczuwam te ekscesy, kiedy siedzę w pracy za biurkiem. Bo generalnie siedzę sobie za nim spokojnie, a moja postawa jest raczej statyczna. Stąd też wszelkie pobrykiwanie i szturchańce docierają do mnie ze zdwojoną siłą. Nakarmione to-to, napojone, ciepło ma i chyba wygodnie - to czego się tak tam puszy, he? Oj dziecino, dziecino... Jak Wy tak do spółki z Olkiem zaczniecie mi dokazywać w realu, to biada mi, oj biada... Ale z drugiej strony to już nie mogę się Ciebie doczekać. Jakie Ty będziesz? Jak ja się odnajdę w sytuacji bycia matką nie jedynaczka, a dwójeczki? Nie umiem sobie Ciebie wyobrazić. Nie umiem sobie wyobrazić siebie w tej podwojonej sytuacji. Jak zapewne każda matka, która oczekuje na kolejne (a zwłaszcza na drugie) dziecko, mam emocjonalny mętlik w sercu i głowie. Pytam sama siebie, czy będę umiała pokochać tego drugiego szkraba tak samo, jak pierwszego, czy mam w sobie na tyle uczuć i czy w ogóle miłość do dziecka jest podzielna.... Wiem, że na pewno jest i na pewno dam sobie radę i po urodzeniu wszystko stanie się dla mnie oczywiste, ale póki co, takie właśnie mam myśli i wątpliwości. Muszę chyba po prostu swoje przejść i przeżyć. Nie ma w życiu nic za darmo i na tacy.

A Ty nadal kopiesz i kopiesz. Olek w piasku kopać kocha, a Ty na razie pracujesz zawzięcie w  moim brzuchu. Koparką więc żeś, czy Kopaczem moje drogie asiowe szaleństwo? Tajemnicześ  jak jaka listopadowa noc. Ale Ty się nie bóój, są w tych czasach sposoby na takich jak Ty. Może jutro nasz lekarz rozwiąże w końcu Twoją 26-cio tygodniową zagadkę ;-).